Hoe hoog je gaat kent vele vormen.
Je kan in de wolken zijn vanuit liefde die je voelt in je hart. Hoofd in de wolken. Roze wolken. En zo zelfs hemelsgeluk ervaren.
Je kan ook in de ruimte hoog komen. Met een raket via de de atmosfeer een gebied in dat zelfs met fysica niet in andere grootheden is uit te drukken. Net als hemelsgeluk.
Je kan ook geestelijk grote hoogtes bereiken. Ergens in geloven. Een openbaring. Of door gebruik van synthetische middelen. Van de kaart gaan. Spacen. In een andere dimensie geraken die je wel voelt en niet in andere grootheden is uit te drukken.
Je kan ook fysiek hoog zijn en dan vooral groot. Dit is wel uit te drukken in grootheden. Zo is 2,72 meter de grootste mens ooit gemeten en met 635kg raak je ook het record qua gewicht.
Je kan ook hoogmoedig zijn. Te hoog van de toren blazen. Het gezegde vertelt dat dit voor de val komt. Bescheidenheid was ooit een deugd. Misschien kan dat eens herzien worden.
Je kan ook hoge cijfers halen. Vanaf de lagere school word je beoordeeld tot en met je jaarlijkse beoordeling in je baan. Of die cijfers iets zeggen over jou of over het meetsysteem weten we nog steeds niet.
Je kan ook hoog in sociale klasse zijn. Het kastenstelsel in India is de meeste van ons wel bekend. Ook vandaag de dag in Nederland speelt geografische, sociale, en financiele afkomst wel een grote rol in onze maatschappij.
Je kan ook hoge tonen muzikaal spelen. Hoewel het muzikale alfabet uit slechts 7 stamtonen bestaat, weet muziek vaak beter ons gevoel te vertalen dan het 26 letterige alfabet gebruikt voor taal. In muziek de juiste noot (toonhoogte) weten te raken, is een kunst.
Je kan ook hoogbegaafd zijn. Dat vind ik vervelend. Alle andere vormen van hoog zijn meer beinvloedbaar. Grote mond hebben. Toontje lager zingen. Iemand toe laten in je hart en liefde voelen. De nacht doorstuderen voor dat ene eaxmen. Net dat broodje te veel eten. Een ticket boeken op een ruimte reis. Geloven in God. Of iets te veel van het genotsmiddel gebruiken. De keuze is reuze, maar niet voor begaafdheid.
De afgelopen tijd probeer ik mezelf nog beter te begrijpen. Hoe meer ik lees, hoe meer ik ontdek, hoe meer ik mezelf herken in het profiel van een hoofbegaafd persoon. Dat vind ik vervelend. Dat is geen keuze. Wat mijn worsteling is, is dat mijn beeld bij het “label” hoogbegaafd sterk gerelateerd is aan buitenstaander, vreemde vogel, betweter. En met welke verwachtingen? Het voelt voor mij dat het een algemeen begrip is geworden voor mensen die niet begrepen worden maar te sociaal zijn om autist of te rustig om ADHDer genoemd te worden. Dat vind ik vervelend.
Je kan ook de lat te hoog leggen. Voor jezelf. En dat doe ik. Niemand verwacht iets van mij meer of minder op basis van hoogbegaafdheid. Of ik nou de juiste snaar raak. Een stap op de maan zet. Leef als de glukkiste man op aarde die cum laude door het leven gaat. Grote bek heb en regilieus ben. Maakt helemaal niet uit. Ik zal altijd slimmer zijn dan jullie. Wie dit leest is traag van begrip………accepteer het maar. Dan doe ik dat ook. Dankjewel
Leave a comment