In navolging van mijn eerste blog bij aanvang van deze reis stuurde iemand mij: “Niet zielig, wel meer noodzaak dan wens”. En dat is zo.
In het begin was het best spannend. Alleen. Geen houvast. Je bent zelf de drijvende kracht en bepaald de koers. De eerste momenten ben je voornamelijk bezig met het zoeken naar stabiliteit zodat je in balans blijft. Je leert al snel op jezelf te vertrouwen en je mee te laten voeren met de stroming. Je gaat meer risico nemen, geniet van de flexibiliteit, en wendbaarheid.
Er zijn ook veel mensen die met zijn tweeën het avontuur aangaan. Samen. Stabiel en vertrouwd. De een stuwt voort en de ander stuurt. Je bent meteen op snelheid, steunt elkaar, en deelt je ervaringen. Het lastige van samen is wel dat het goede communicatie en afstemming vereist. Geven en nemen. Constant kalibreren zodat je nog wel in hetzelfde ritme zit en elkaar niet voor het hoofd stoot.
Hoewel noodzaak, geniet ik enorm. Met de zon op mijn gezicht tussen de Fjorden besef ik dat dit wel echt iets voor mij is…..kajakken!
Hey Bram, Boeiend reisverslag! Leuk om dit alsnog tot me te nemen 🙂