Iconen uit mijn jeugd zijn Bassie & Adriaan. Naast vermaak en avonturen brachten ze mij als kind dichter bij een wereld die voor mij onbekend was. Eerst bezochten ze allerlei landen in Europa waar ze door een standaard liedje mij de basistaal leerde, om vervolgens ook op pad te gaan in Amerika. Echte helden waar gevaar altijd op de loer lag. De baron als eindbaas met verschillende hulpjes waaronder B100, Vlugge Japie, en B2. De laatste stokdoof en als standaard dus reageerde met een “Wat zeggie”.
Voor een niet goedhorend persoon een redelijk logische vraag, echter hoe vaak stel je zelf die vraag? Niet omdat de trillingen van de lucht je oorschelp suboptimaal raken, maar omdat je niet begrijp wat de ander zegt. Dat is namelijk wel wat ik me afvroegg terwijl ik het nieuws keek vanavond.
Al weken lang wordt er geprotesteerd in Hongkong. Al tien weken lang zijn er demonstranten in Hongkong die protesteren tegen de groeiende invloed van China en de ongelijkheid in het stadstaatje. Eind jaren negentig is besloten: één land, twee systemen. Wat inhoudt dat Hongkong wel Chinees is, maar met een grote mate van autonomie heeft. Volgens de demonstranten wordt deze autonomie steeds beperkter en is de grens bereikt. Tijd om te rellen en iets te zeggen.
Dit gevolgd door een item over Kashmir. Tot enkele dagen geleden een lekkere wol voor mij en nu blijkbaar een conflict regio. Beelden worden getoond over mensen op straat in dit gebied en welke aan het woord een enorme verdeeldheid laten zien. Verteld wordt dat de separatisten ter grondslag liggen van dit conflict. Een conflict dat vanaf 1947 al broeit en soms tot uiting komt. In augustus komt dit tot een kookpunt. Tijd om te rellen en iets te zeggen.
Op afstand en opgegroeid in een ander land ben ik volgens mij beperkt in staat om me in te leven in de wereld van de demonstranten van Hongkong en separatisten in Kashmir. Laat staan dat ik me er mee kan en wil bemoeien. Toch word ik wel getriggerd. Want wat zeggen deze mensen en waar staan ze nou voor, oftewel: “Wat zeggie”? Als ik uitzoom dan zie ik een grote groep mensen die opkomt waar ze voor staan waarbij ze helaas kiezen ze voor een gedeeltelijk geweldige aanpak. Is dit de uitgangspositie of de enige manier van uiting die voor handen ligt? Wederom iets waar ik niet iets nuttigs over kan zeggen.
Kijkend naar mijn eigen omgeving, begrijp ik niet wat er hier word gezegd. Als ik namelijk naar mijn directe omgeving kijk en ook de gevoerde gesprekken daarbuiten, dan kan ik niet eenduidig beschrijven wat we in Nederland zeggen. “Wat zeggie” is erg gefragmenteerd, verdeeld, en gepolariseerd. De diversiteit in meningen is wellicht de kracht van onze maatschappij, toch mist in mijn ogen de gedeelde visie in wat we willen zeggen als individu. Want waar je als persoon een andere waarde hecht aan een observatie, actie, of feit geloof ik zelf wel in de gelijkheid van waar we naar streven. De duizenden gevoerde gespreken met mensen de afgelopen jaren vanuit mijn werk en VIPdagen doen mij dit geloven. Dit maakt mij dus de vraag stellen aan iedereen “Wat zeggie”, waar sta jij voor?
Als je nou weet waar je voor staat of juist niet, dan ben ik benieuwd en geïnteresseerd om dit te horen. Wat zeg jij?! Zeker dat je na die clown & acrobaat mij tot een onbekende wereld kan brengen.
Leave a comment